Nederlandse wijngaarden zijn er volop. En in veel gevallen is de kwaliteit verrassend goed. Ruim één miljoen Nederlandse flessen vinden jaarlijks hun weg naar blije klanten en die weg is een stuk korter dan de wijn uit Australië, Chili, Spanje of Frankrijk. Dat klinkt veel duurzamer.
Over dat laatste wilde Onze Lokale Helden meer weten en vroeg het aan vinoloog Arda van der Valk bij Wijngaard Terra Ceuclum (Cuijk) en Henk Breugem, wijnmaker en eigenaar van Aan de Breede Beek (Nijkerk).
Dat mijn Nederlandse wijn veel minder kilometers heeft afgelegd scheelt al een hoop, maar is er nog meer duurzaam aan wijnbouw in Nederland?
Arda: “Zeker. Wanneer je aan duurzame landbouw denkt dan is er veel mogelijk. Het begint bij het spaarzaam omgaan met water en het vergroten van biodiversiteit in de bodem, door middel van insecten en plantensoorten rondom en in de wijngaard. Geen of zo min mogelijk gebruik van kunstmest en chemische bestrijdingsmiddelen. Ook het beperken van energiegebruik en wijn verpakken in gerecyclede flessen en dozen draagt bij.”
En hoe doe je dat dan, geen gebruik maken van bestrijdingsmiddelen?
Henk: “Je hebt bestrijdingsmiddelen niet of nauwelijks nodig als de bodem en de planten gezond zijn. Bij Aan de Breede Beek bijvoorbeeld hebben we aan de kopse kant van de rijen wijnranken oregano aangeplant. Ze vervullen een belangrijke functie bij de natuurlijke teelt die ik nastreef, ze weren namelijk tripsen uit de wijngaard en dus heb ik hiervoor geen bestrijdingsmiddelen nodig.”
Arda: “Veel Nederlandse wijnboeren werken ook met druivensoorten die minder gevoelig zijn voor valse meeldauw, zoals bij onze wijngaard Terra Ceuclum de Solaris druivensoort bijvoorbeeld. En aanplanten van bloemstroken langs de wijngaard is een manier om de biodiversiteit te vergroten en daardoor bodem en planten gezond te houden.”
Dus het gebruik van allerlei bestrijdingsmiddelen is eigenlijk niet nodig. Waarom wordt dat dan in het buitenland wel veel meer gebruikt?
Henk: “Klopt. De behoefte van de klant aan goedkope wijn van rond de vier-en-een-halve euro maakt dat de gemiddelde wijnboer in andere landen vaak zeer grootschalig werkt, de wijngaard met zware machines bewerkt en pesticiden gebruikt om een zo hoog mogelijke productie te halen. Ze zitten in een business model waarin dit de enige manier is om de consument die goedkope wijn te kunnen bieden.”
“En dat dat niet goed is voor mens en milieu is wel helder”, vervolgt Arda. “Zo is in Frankrijk de ziekte Parkinson een officieel erkende beroepsziekte onder wijnboeren. Het vele gebruik van pesticiden tijdens het werken in de wijngaard en dit jaar in, jaar uit, is hier debet aan.”
Fijn dan dat de Nederlandse wijnproductie zo enorm op gang is gekomen. En blijkbaar kan het anders. Hoe gaat het komende wijnjaar trouwens worden?
Henk: “So far so good. Het heeft zich tot nu erg goed ontwikkeld. Goede troszetting en een gezond gewas. Maar of het echt een goed jaar wordt weet ik pas op het moment dat we gaan oogsten”.
Arda: “Ook bij ons is het tot op heden een goed jaar, maar dat zegt nog niet zo veel over de komende maanden. Als je komt helpen met de oogst kun je het zien”
Deal! Ik ben er bij. Voor nu genieten van het moois uit dit jaar en dus geduldig wachten op wat komend jaar gaat brengen.
